Alles ontstaat en vergaat voortdurend in de wereld van de vormen. Datgene wat blijft is de alles bezielende liefde ofwel de allesomvattende leegte. Het is ware levenskunst om flexibel te zijn en je mee te laten drijven op de stroom van voortdurende verandering.

Ik herinner me als de dag van gisteren het moment dat in Sardinië Inner-Reset, mijn negende boek, werd geboren. Het voelde als een nieuw begin. Als de geboorte van een nieuw tijdperk. Eenmaal terug in Nederland verscheen het ook in een papieren jasje en alles begon te stromen. Plots gaf ik lezingen, werd ik uitgenodigd voor een podcast. De Andere Krant werd ten diepste geraakt en plaatste een schitterend interview. Dat had een tweede podcast tot gevolg. Kortom, de stroom leek niet meer te stoppen.

Bliksem

Het is bijna een jaar geleden dat ik, na een fantastische lezing in Kloetinge, in Vlissingen van mijn fiets werd gereden en mijn heup brak. De operatie en de revalidatie verliepen voorspoedig en ik verklaarde mezelf binnen twee maanden als genezen. Toen sloeg op die bewuste 24 november – de details wil ik je besparen – de bliksem in. En nee, dat was niet zomaar een hernia.
Volgens de medische wereld is genezing niet mogelijk. Zware pijnstillers om het leven dragelijk te maken is het advies. Zo werkt het niet voor mij.  Pijn hoort bij het leven. Hoe meer je er tegen vecht, hoe meer je zult lijden. Mijn lichaam is mijn voertuig, de blauwdruk van mijn leven hier op aarde. Door hard te werken – zonder te werken – heb ik mijn flexibiliteit en soepelheid terug. Ik ben dankbaar voor AL wat Is. Ik voel me als een feniks die verrijst uit haar as. Ik ben op weg.

En ja alles is stilgevallen. De lezingen, de podcasts, de boeken en ikzelf. Maar dat kon niet anders.
Het ware leven gaat niet om datgene wat we doen, maar om datgene wat we zijn. De energie die alles en iedereen bezield. De energie die kan helen of vernietigen. Alleen in de stilte, ver van de uiterlijke wereld kan het proces haar voltooiing krijgen. En ik ben niet bang voor stilte, ik ben niet bang voor leegte, integendeel. Alleen in de leegte kan het nieuwe geboren worden.

Ik ben de schepper van mijn leven

In wezen zijn wij een netwerk van energie en geen materie. In die frequentie zijn we één en in diepte met elkaar verbonden. Waarom zou ik boos zijn op die ander als ik weet dat er in wezen geen schuld bestaat. We zijn allemaal spelers in hetzelfde spel. Elke doorleefde ervaring leidt tot een dieper inzicht en vormt een weg naar waarachtig leven. Mijn binnenwereld wordt stiller en leger. Ik ben niet langer gehecht aan dingen of mensen. Er is geen angst om iets of iemand te verliezen, dus kan ik met volle teugen genieten van dat wat is. Alles wat ik waarneem is mijn eigen schepping en een uitdrukking van datgene wat ik ben. Alles en iedereen spiegelt mij om nog dieper in mezelf te schouwen. Ik geloof in wonderen. Nog sterker. Ik ben een wonder.

Ik hoor mezelf nog zeggen dat ik dit keer niet terug wilde naar mijn huisje. Maar ik deed het wel. Geniet van bloemen, vlinders en bijtjes. Geniet van mijn oefeningen, mijn blote voeten op het gras. Voel me innig verbonden met de Moeder onder mijn voeten.
De chaos en de vijandigheid waarin we jaren geleden terecht kwamen is omgevormd tot pure schoonheid en intense stilte. En ik kan alleen maar zeggen dat ik op dit moment nergens anders zou willen zijn.

Prins

O wat houd ik ervan om naar mensen te kijken. Om te zien dat achter al het uiterlijk vertoon zoveel schoonheid ligt te wachten om wakker gekust te worden. Het pad naar bewustwording, het sprookje van Doornroosje en de Prins. In deze hoedanigheid ontmoet ik, wanneer ik op straat ben, de meest mooie en minder mooie mensen. Knuffel ik met een stralende moeder uit Eritrea en omhels ik een prachtige familie uit Syrië waarvan de dochter Yasmin heet en die dolgraag met mij op de foto wil. En ik laat los, ik laat gaan. Ik geloof in de kracht van de spontane ontmoeting. Mensen aanraken. Vertellen hoe mooi ze zijn.

Gypsy

Ik hoor me nog tegen Giri zeggen dat áls het de bedoeling is om een zwervend bestaan te leiden we een metertje meer busje wel kunnen gebruiken. Want ontegenzeglijk ben ik een gipsy. En ja, ik zette die gedachte in het universum en liet het los. En ja, ik werd wakker en wist waar we heen moesten. En zie daar stond zij. Precies zoals ik haar in mijn dromen had gezien. La Luz is haar naam. Of en wanneer we weer gaan zwerven laat ik aan het universum over. Alles is mogelijk. Mijn hart is open en mijn spirit is wakkerder dan ooit.
En zie er wordt weer af en toe een boek gekocht, een afspraakje gemaakt. Ik laat het gewoon gebeuren, bemoei me er niet mee. Mijn website is opgepoetst. Alle niet relevante verhalen zijn in de prullenbak verdwenen. Er is ruimte ontstaan die zichzelf in mag vullen.

Sterven

Het is ware levenskunst om te sterven voor je sterft. Offer het ego in het vuur van de Liefde zodat het zonder gezichtsverlies het hazenpad kan kiezen. Op dat moment verlaten we de wereld van de angst en valt er niet langer iets te vrezen. Je kunt in volle glorie, in alle eeuwigheid, voor jouw waarheid, voor jouw goddelijkheid gaan staan.

Liefde is Al wat Is
Yasmin

Onderweg

Het lijkt er in alle opzichten op dat we begin oktober weer onderweg zullen zijn. Via Facebook kun je onze reisavonturen volgen. Snel en efficiënt!

Mededingen

Op mijn vernieuwde site vind je vele bronnen van inspiratie, zoals mijn boeken met gesproken inleiding, podcasts, blogs, bakens, aforismen en gedichten.