Agenda Luisterblog

Zoals het water de bron nodig heeft
zo heeft de ziel het lichaam nodig om zich te realiseren

Ware natuur

Meer en meer ga ik begrijpen wat mijn innerlijke leermeester bedoelde toen hij me jaren geleden opriep om een rebel te zijn. Het is niet nodig om op de barricades te gaan staan. Het is niet nodig om me druk te maken over regeringsmaatregelen die in de volksmond per definitie onsympathiek schijnen te zijn. Het is zelfs niet nodig om te demonstreren voor vrede in de wereld. Ik ben uitsluitend hier op aarde om mijn ware natuur te ont-dekken en te leven.

Rebel

Wees een rebel. Schop alle heilige huisjes om in jezelf. Speel niet langer het spel van het collectief. Wees in de wereld maar niet van de wereld. Laat je niet beheersen door angst. Angst die je niet bent maar die je in jezelf hebt opgenomen op het moment van je geboorte. Angst die jou vertelt dat je niet goed genoeg bent als je het spel niet meespeelt. Angst voor tekort als je jezelf niet wenst aan te passen aan de ondefinieerbare wetten die onze groepscode zijn gaan bepalen. Angst dat je er niet bij hoort als je niet meeloopt met de massa en jezelf verzekert van een goed inkomen en een waardevast pensioen. Begrijp me goed, er is niets mis met een goede baan. Integendeel, we zijn op deze wereld om onze unieke gift in arbeid te delen. Arbeid behoort datgene te zijn waarin we de zuiverheid en de essentie van ons wezen volledig tot uitdrukking kunnen brengen. Betaling, in welke vorm dan ook, is een logisch gevolg. Geld bepaalt echter niet ons geluk. Geluk ervaren we in de weg zelf, in het wezen van de arbeid.

Chaos

Wees een rebel. Bevrijd jezelf van je angsten die je ervan weerhouden om liefde te zijn. Die je weerhouden om je ware natuur te leven en te beleven. Durf jezelf te onderscheiden van de massa door niet mee te doen aan het eindeloze geleuter over dingen welke niet van wezenlijk belang zijn: de hoogte van de ziekenfondspremie, wel of geen pil in het ziekenfondspakket, vul het rijtje zelf maar aan. De uiterlijke strijd tegen het kwaad zonder de kern aan te pakken creëert steeds meer chaos in en om ons heen. Chaos die steeds meer zichtbaar wordt. Alles wat duister is wordt belicht. Oude structuren vallen uit elkaar. Laat je niet ontmoedigen en begoochelen, het is slechts deel van het spel. Het spel der illusies, de schaduwwerking van geest in de materie. Het spel wat ons hopelijk zal leiden naar bewustwording. Het spel dat we nu eenmaal gekozen hebben om te spelen hier op aarde.

Verlichting

Zijn we al wat losser van de materie en prediken we de boodschap van liefde en licht en vallen we vervolgens onze broeders en zusters af omdat zij hun kwaadheid durven te tonen? Of zitten we geduldig te wachten op de hemel die komen gaat, op de volgende energiestroom die zich ergens aan het einde van dit jaar zal manifesteren waardoor het nu eindelijk kan gebeuren. Wat gebeuren? Nou dat we weer wat dichter bij de verlichting zullen zijn, toch?

Open vizier

Nonsens. Die verlichting is er al. In het hier en nu, in dit ene moment – er bestaat geen tweede. Je hoeft er zelfs niet naar te streven. Integendeel, dat zal je alleen maar verder van de waarheid afbrengen.

Het mannelijke en het vrouwelijke zijn één. Ontkenning van het ene maakt het andere onbereikbaar.

‘Ik ben uitsluitend licht’, vertelt de man vol overtuiging. Ik zeg: ‘Proficiat, ik ben zover nog niet. Ik ben in deze manifestatie licht en donker. En omdat ik inmiddels weet dat het donker niet mijn wezen is, ben ik er niet langer bang voor’.
Ik stap in mijn angsten met een open vizier en een grote dosis humor. Ik probeer ze niet te ontkennen, niet te projecteren op de buurman of op wie dan ook, maar ik tracht er in mezelf naar te kijken. Niet om te oordelen, maar om de kwaliteit te zien die aan de basis ligt: ongekende creativiteit, zuivere spirit. In de kern van de woede ligt een zaadje van de onvoorwaardelijke liefde die ik ben.

Therapeuteren

Ik mocht aanwezig zijn tijdens een therapiesessie. Deskundig en integer legt de therapeut alle onvolkomenheden in de cliënt bloot. Stof om aan te werken, dat houdt ons hulpverleners van de straat!
Ik realiseerde me eensklaps dat de therapeut in mijzelf heeft opgehouden te bestaan. Ik heb de behoefte om te redden of te verbeteren losgelaten en heb meer de rol van de aanwezige aangenomen.

Wanneer ik nu naar mensen kijk zie ik niet hun beperkingen zoals voorheen, maar hun potentie, hun wezenlijke schoonheid. Oké, soms aardig bedekt met allerlei menselijk en zelfs onmenselijk aangeleerd gedrag, maar toch. Wanneer ik de innerlijke schoonheid van mensen durf te zien en hun aanspreek op hun mogelijkheden, dan voelen zij zich gezien en geliefd en beginnen zij zich te herinneren wie ze zijn. Hun kern zal zich versterken. De aangeleerde buitenkant gaat uiteindelijk verdwijnen en de stralende binnenkant blijft over. Ziel doorstraalt meer en meer het wezen. Dit gebeurt wanneer de persoon daar klaar voor is. Niet eerder en niet later. Ik ben slechts de zaaier. Het tijdstip om te ontwaken is de keuze van de ziel en alles wat ik daar in doe is deel van het spel. Datgene wat ik ben is de enige doener.

Wij in het rijke westen hebben de tijd en het geld om eindeloos te therapeuteren. Het is een van de vele verslavingen die wij koesteren. Het is niet goed of slecht, het is deel van het spel.

JeZelf zijn

Durf een rebel te zijn. Durf te zeggen dat je geen zin hebt om te praten over onbenulligheden die de energie verzieken waardoor je nog meer vervreemdt van jezelf en de collectieve angst zich alleen maar versterkt. Oké, het is eng die eerste keer, maar het gaat steeds makkelijker en je komt steeds beter in je eigen energie te zitten. En door de keuze die jij maakt open je de weg voor anderen.

We zullen niet groeien wanneer we elkaar blijven bevestigen in oud gedrag. We zijn niet op de wereld om gezellig in relaties vast te zitten. We gaan relaties aan om van en aan elkaar te groeien en het meest verhevene in onszelf en die ander omhoog te halen.
Ho stop, probeer niet alleen maar lief te zijn. Dat is niet alleen onnatuurlijk, het verkrampt. Durf gewoon jezelf te zijn. Durf eerlijk en echt te zijn mét je zonnige en je mindere zonnige kanten. Er zijn zovele groepen die het als hun taak zien liefde de wereld in te sturen. Bij het eerste het beste innerlijke conflict spatten ze uit elkaar. Ja natuurlijk, we zijn en blijven mensen. Naarmate we streven naar conflictloze situaties, naarmate we meer conflicten in onszelf en om ons heen zullen manifesteren.

Er is geen goed en geen slecht. Dat zijn etiketten die wij bedacht hebben en die we maar al te graag op een situatie plakken om die te beheersen. Helaas, alles wat we willen beheersen wordt uiteindelijk onbeheerst.

Angst

We hebben ons collectieve bewustzijn zo gevoed met irreële angsten dat we als het ware gevangen zitten in een vicieuze cirkel. Afhankelijk van onze gevoeligheid worden onze keuzes in meer of mindere mate bepaald door angst. Hoe wezenlijk het ook voelt als je er middenin zit, angst is meestal denkbeeldig en heeft op zichzelf geen bestaansrecht. Angst is een projectie van ons denken gebaseerd op herinneringen uit het verleden en wordt gevoed door fantasieën over wat er in de toekomst zou kunnen gebeuren. Angst is een gevolg van ons gevoel van afgescheidenheid en gebonden aan tijd. Wanneer we oog in oog staan met de dood, wanneer we onszelf in een of andere crisissituatie bevinden dan handelen we hier en nu zonder na te denken en is er geen tijd voor angst.

Aan de basis van iedere angst ligt de bewuste of onbewuste angst voor de dood. De dood is echter een onbekend gegeven waar we in wezen niet bang voor kunnen zijn. De werkelijke vijand, onze angst dat we alles en iedereen waar we gehecht aan zijn achter moeten laten – het denkbeeldige ik waar we ons mee identificeren – doet ons letterlijk sterven van angst.
De enige manier om angsten te lijf te gaan is ze niet langer te omzeilen maar recht in de ogen te kijken en de onderdrukte pijn binnen te gaan. Op dat moment breken we door het pantser dat we hebben opgebouwd rondom ons hart. We gaan door de poort, maken contact met onze onsterfelijke liefdesbron en betreden het grenzeloze gebied dat voorbij tijd en ruimte ligt. Er is niet langer plaats voor angst, we omarmen dat wat is zonder te fantaseren over dat wat zou moeten zijn…

Overgave

Hoe is het mogelijk dat mensen elders in zeer primitieve omstandigheden kunnen leven en niets liever doen dan delen vanuit een gevoel van overvloed? Ik denk dat ik het antwoord inmiddels weet. Zolang we onszelf afgescheiden voelen van de bron zullen we onze begeerten na blijven jagen en valt alles wat we verzamelen in een bodemloze put.
Leven heeft met geloof en vertrouwen te maken. En vooral ook met overgave. Met weten dat jij en ik een zijn en dat we allen deel uitmaken van diezelfde bron. Vanuit een innerlijke overtuiging dat ons wezen geen enkele beperking kent, kunnen we onszelf weer aansluiten op die bron van eenheid en gaan we putten uit de eeuwige stroom van overvloed. Leven heeft alles te maken met waardigheid.
Ik ben waardig om te ontvangen datgene wat ik reeds ben. Ik ben waardig om de liefde die mijn wezen is te laten stralen in elke cel van mijn fysieke en andere lichamen. Het is niet nodig om meer te doen dan dat. Het effect op mijn omgeving is eindeloos.

Heer en meester

Situaties ontstaan en gaan. Daar kunnen we nu eenmaal weinig aan veranderen.
Een Surinaamse jongen werd geboren zonder armen. Hij wilde niet afhankelijk zijn. Zijn voeten hebben de functie van zijn handen overgenomen. Hij kookt, hij poetst en heeft een volwaardige baan in de informatica. Hij is een lichtend voorbeeld voor zijn omgeving. Anderen in soortgelijke omstandigheden vragen zich voortdurend af waarom hen dat in godsnaam moest overkomen.
Twee mensen zitten in dezelfde trein. De trein krijgt panne en het duurt ogenschijnlijk uren voordat de storing is opgelost. De ene persoon kankert voortdurend op de slechte service van de spoorwegen. De ander gebruikt zijn tijd door in het moment te zijn en zijn/haar bron van liefde te versterken.

In beide situaties zijn de omstandigheden dezelfde en in wezen dus niet van belang. De manier waarop jij en ik de omstandigheden gebruiken, daar gaat het uiteindelijk om. Voelen we onszelf slachtoffer en lopen we weg wanneer er een conflict is, of zijn we heer en meester en gebruiken we het conflict om nog meer liefde te worden.

Hooglied

Liefde ia Al Wat Is. Er is niets anders dan Liefde. Jij bent Liefde en ik ben Liefde. Samen zijn wij de zichtbare uitdrukking van de goddelijke stroom die zich voortdurend schept en uitdrukt in verschillende vormen.

Samen schrijven wij boeken, maken wij beelden, componeren wij de mooiste muziek en zingen wij het hoogste lied. Laten wij de vorm niet tot doel verheffen. Durf flexibel te zijn. Durf de vorm los te laten als hij zijn dienst heeft gedaan. Moge onze boodschap van Liefde via onze boeken, onze beelden, onze schilderijen, onze dienstbaarheid en onze muziek de wereld in stromen, zodat anderen Zich kunnen laven waar wij voorheen gelaafd moesten worden. Laat ons dit doen zonder enige gehechtheid aan het resultaat. Het is immer niet jouw gift of mijn gift. Het is de gift van de vader en de moeder – de gift van ons allemaal.

Ontwaken. We doen het op het juiste moment. De schepping en de Schepper zijn één en dezelfde. Ik hoef niets aan die schepping te veranderen. Ik hoef alleen maar mijn eigen klank te zingen in die schepping zodat wij allen tezamen het Hooglied kunnen zingen

Om Shanti
Yasmin

Mededeling

Durf een Rebel te zijn was een van mijn eerste verhalen en maakt deel uit van mijn boek Oorspronkelijk.

Gehechtheid is de bron van alle lijden.

Het is feest in de meeuwenkolonie. Alle meeuwen hebben zich verzameld om getuige te zijn van de geboorte van een meeuwenkind. Krijsend en vertedert kijken ze toe hoe de nieuwgeborenen uit het ei kruipt. Het kuiken laat zich drogen in de zon en slaat onderzoekend en aandachtig haar ogen open. En onder al die nieuwsgierige blikken voelt ze iets wat ze nog niet kan benoemen. In de loop van de tijd krijgt ze meer en meer het gevoel dat er iets ongelofelijk mis is gegaan: alsof ze uit het verkeerde ei is gekropen en niet thuis hoort hier op dit strand tussen al die krijsende en kibbelende meeuwen. Ze voelt zich al schuldig bij de gedachte alleen! Ze leert snel dat ze dankbaar hoort te zijn en dat de code van de groep wet is. Ze doet uitermate haar best om niemand tot last te zijn en past zich ogenschijnlijk uitstekend aan binnen de zichtbare wetten van de groepscode. Innerlijk voelt ze zich onzeker en verscheurd en twijfelt ze aan alles wat waarheid is. Het komt echter niet in haar op om te rebelleren, laat staan om haar afkomst te verloochenen.

Bij tijd en wijle gaat ze door onverklaarbare gevoelens van heimwee en op die momenten voelt ze zich van God en alleman verlaten. In het begin herinnert ze zich bij vlagen nog het paradijs; die liefelijke staat van Eenheid waarin ze verbleef voordat ze uit het ei kwam. Helaas, dat weten verdwijnt snel in het dagelijkse meeuwenbestaan.

Ze zondert zich meer en meer af van de groep. Op zekere dag is ze aan het vliegen en ze ontdekt tot haar grote schrik dat ze de andere meeuwen volkomen uit het oog verloren is. En plotseling wordt ze overmoedig. Plotseling heeft ze lak aan de rest van de vlucht, ja ze vergeet zelfs dat zeemeeuwen zich nooit of te nimmer zullen onderscheiden van de groep. Ze vliegt en vliegt en voelt zich opgenomen in de eindeloze uitgestrektheid van het universum. Ze ontdekt dat ze steeds hoger en sneller kan vliegen, dat ze kan draaien en buitelen. Kortom, ze ontdekt dat er veel meer binnen haar mogelijkheden ligt dan ze ooit geleerd heeft. Ze maakt salto’s van vreugde, ontwikkelt een snelheid die ver boven het meeuwen-gemiddelde ligt en laat zich drijven op de wind.
Een enkele keer is ze te roekeloos en valt ze zich bijna te pletter op de golven van de zee. Ze laat zich niet afleiden: na de eerste schrik schudt ze haar veren in de plooi en oefent ze verder. Ze heeft de smaak te pakken en niets kan haar nog afhouden van haar vlucht.

Die avond komt ze veel te laat in de groep. Ze is zo opgewonden – dat ze haast niet uit haar woorden kan komen. Je zou verwachten dat de rest van haar familie blij en nieuwsgierig zou zijn. Je zou verwachten dat ze trots en vol verwondering zouden luisteren naar haar ervaringen en zouden onderzoeken of ze waarheid zijn. Niets van dit alles – ze wordt zwaar gestraft.

Ze doet opnieuw haar uiterste best om een lieve en aangepaste zeemeeuw te zijn. Maar ze heeft de vrijheid geroken. Op zekere dag vergeet ze haar goede voornemens en bevindt ze zich opnieuw op ongekende hoogte. Vanaf dat moment is er geen houden meer aan. Ze vliegt met fabelachtige snelheid en oefent een dubbele, ja zelf een driedubbele salto. Dol van enthousiasme komt ze terug in de groep. De stemming in de groep is om te snijden. De groep oudste schraapt zijn keel en kijkt haar vernietigend aan. Hij beveelt haar onmiddellijk haar vleugels te pakken en op te krassen. Ze wordt voor de rest van haar leven verbannen!

Ze is perplex! Eenzaam en verlaten brengt ze die nacht door op een kale rots midden op zee, niet in staat om nog verder te vliegen. Ze wil maar één ding en dat is ter plekke sterven. De volgende morgen knipoogt de zon door het wolkendek en een mystieke nieuwe wereld vol beloften ontvouwt zich aan haar vleugels.

Ze vergeet de ellende, ze vergeet haar afkomst, ja ze vergeet zelfs dat ze alleen is. Haar ongeloof maakt plaats voor verrukking en ze voelt zich opgenomen door het universum zelf. Vol verwondering slaat ze haar vleugels uit en vliegt ze naar ongekende hoogtes. En plotseling voelt ze een stralende, haast doorschijnende, aanwezigheid naast zich. Ze is niet langer alleen, haar Ware Zelf openbaart zich. Ze voelt zich omarmd en gedragen door twee liefdevolle vleugels en vanaf dat moment wordt ze elke minuut begeleidt en ingewijd in de universele wetten van het universum.

Ze gaat door veel verschillende ervaringen: mooie en minder mooie. Ze leert dat het één niet zonder het ander kan bestaan. Dat beiden deel uitmaken van de genade van de Schepper. Ze leert te onderscheiden en keuzes te maken – maar ze laat meer en meer haar oordelen los. Ze vergeeft haar familie, ze vergeeft de vlucht die haar zo liefdeloos heeft verstoten. Ze weet nu dat het onwetendheid is vanwaar uit zij handelden. Dit bevrijdt haar van eeuwenoude lasten die ze op haar vleugels heeft genomen en geeft haar letterlijk en figuurlijk gouden vleugels. Ze ontdekt dat ze oorspronkelijk is: een schepper. Ze ontdekt dat iedere meeuw haar eigen realiteit creëert. Ze ontdekt dat iedere meeuw geboren wordt met eindeloze mogelijkheden, maar door de ideeën van de groep en door eigen overtuigingen zichzelf inpast binnen de denkbeeldige beperkingen van het meeuwenbestaan. Ze ontdekt dat het alleen mogelijk is om die beperkingen te overstijgen als je bereid bent om kwetsbaar te zijn en je HART te openen. Als je bereid bent om te rebelleren en de veilige code van de groep en de familie achter je te laten. Op het moment dat ze niets meer te verliezen heeft en zich in haar diepste ellende overgeeft aan de kracht van GENADE, ontmoet ze die liefdevolle vleugel die haar toegestoken wordt en weet ze dat ze het niet langer alleen hoeft te doen.

Ze vliegt door de sluiers der illusies en voelt dat ze toegang heeft tot een veld van ongekende mogelijkheden. Ze voelt dat vergeving de sleutel is naar heelheid en dat aandacht en aanwezigheid haar zullen bevrijden van de denkbeeldige beperkingen van het aardse meeuwenbestaan. Ze voelt dat diezelfde aanwezigheid de bron is van ongekende mogelijkheden. Ze hoeft daar alleen maar in te geloven en erop te vertrouwen. Niet langer laat ze zich afleiden door materiële verschijningsvormen. Ze geniet ervan, maar heeft haar begeerte achter zich gelaten toen ze de vlucht verliet. Liefde is haar kracht, het hele universum is haar thuis en de natuur is haar grootste leermeester. Terwijl ze zich overgeeft aan de stroom die leven heet, leert ze in de praktijk dat er geen meeuw van de rots valt zonder opgevangen en gevoed te worden. Ze ontwaakt uit de slaap der vergetelheid en begint te bloeien en te stralen, zoals de leliën op het veld, zonder zich nog langer te bekommeren over een eventuele toekomst. Ze vliegt hier en nu, vist als ze honger heeft en slaapt als ze slaap heeft. Ze is zonder iets te hoeven doen.

Op het moment dat hemel en de aarde in haar samensmelten, op het moment dat haar oorspronkelijke staat van zijn zich in alle luister ontvouwt, wordt ze in alle eenvoud een gids op deze aarde.

Een gids om andere meeuwen te ondersteunen op hun eenzame vlucht: meeuwen die evenals zijzelf, het lef hebben om zich los te maken uit de denkbeeldige beperkingen van het meeuwenbestaan om eenzaam en verlaten boven de hoge golven van de woelige zee zich te oefenen in de kunst van het waarachtig vliegen. Door haar voorbeeld, haar aandacht en haar liefdevolle aanwezigheid voelen zij zich gezien en erkend. Zij proberen niet langer iets te worden wat ze niet zijn. Afgescheidenheid en eenzaamheid behoren tot een ver verleden, ja tot een andere dimensie. De hele wereld van het Ene/Vele ligt aan hun vleugels…

Om Shanti…
Yasmin
2009

– Geïnspireerd Jonathan Livington Zeemeeuw – Richard Bach

Laatste nieuwtjes 

Het lijkt er in alle opzichten op dat we begin oktober weer onderweg zullen zijn. Via mijn Facebook-pagina kun je onze reisavonturen volgen. Snel en efficiënt!

Mededingen

Op mijn vernieuwde site vind je vele bronnen van inspiratie, zoals mijn boeken met gesproken inleiding, podcasts, blogs, bakens, aforismen en gedichten.